کیل‌دارو

(اِ مرکب) سرخس. (قانون ابوعلی سینا، مفردات چ طهران ص ۲۱۶، از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (ذخیرهٔ خوارزمشاهی). سرخس نر. (فرهنگ فارسی معین). گیاهی است که بر جرم او پیوندها و عقده ها بود و چون بشکنند توبرتو بود، و او را زغبها باشد به رنگ سرخ که به سیاهی زند و چون دست بر او مالیده آید هموار نماید و جرم او سخت باشد و طعم او تلخ بود... ابومعاذ گوید نبات او اکثر در مواضعی باشد که در وی آب ایستاده بود... در هیأت به موی بافته شبیه بود و در نواحی غزنین بسیار بود... (از ترجمهٔ صیدنه). رجوع به گیل دارو و سرخس شود.