رشادت

[ رَ دَ ] (از ع، اِمص) راستی. (ناظم الاطباء). به راه راست بودن. (غیاث اللغات) (از آنندراج). || قدرت و شجاعت و استعمال قدرت. (ناظم الاطباء). این صیغه را در لغت نیافتم و بر فرض وجود، معنیی که در تداول ما به آن می دهند یعنی دلیری و شجاعت و جسارت هیچ در این ماده نیست. (یادداشت مؤلف). رشادت که به معنی شجاعت و دلیری استعمال می شود از مصادر ساختگی است، در کتب لغت رشاد بدون تاء است و آن هم به معنی رستگاری است نه دلیری. (نشریهٔ دانشکدهٔ ادبیات تبریز سال ۱ شمارهٔ ۵). || سختی و درشتی آمیخته با رحم و شفقت. (ناظم الاطباء).